Evropska komisija je 04.06.2021. godine usvojila novi set standardnih ugovornih klauzula za prenos ličnih podataka u treće zemlje, u skladu sa Uredbom (EU) 2016/679 Evropskog parlamenta i Evropskog saveta – Generalna regulativa za zaštitu podataka (u daljem tekstu: „GDPR“).
Donošenje novih standardnih ugovornih klauzula je bilo neminovno, uzimajući u obzir da je prethodni set standardnih ugovornih klauzula usvojen pre donošenja GDPR 2016. godine (Uredba (EU) 2016/679), u vreme važenja Opšte direktive o zaštiti podataka (Direktiva (EZ) 95/46) i samom činjenicom da je od njihovog donošenja proteklo više od 25 godina, tokom kojih je došlo do ubrzanog razvoja tehnologije, ali i unapređivanja načina prikupljanja ličnih podataka.
Novina koja se javlja u samoj prirodi novih standardnih ugovornih klauzula je činjenica da se one kao takve, mogu u celini ili delimično koristiti kao model ugovora o obradi podataka o ličnosti ili drugog pravnog akta kojim subjekti regulišu svoj odnos.
Nove standardne ugovorne klauzule donose nam i širi krug subjekata čiji međusobni odnos potpada pod njihovo regulisanje. Naime, stari set standardnih ugovornih klauzula regulisao je samo odnose između rukovaoca i rukovaoca koji se nalazi van teritorije EU/EZ i rukovaoca i obrađivača koji se nalazi van teritorije EU/EZ. Stoga, nove standardne ugovorne klauzule proširuju krug subjekata čije odnose regulišu na uređivanje odnosa između obrađivača i obrađivača koji se nalazi van teritorije EU/EZ (podobrađivač) i obrađivača i rukovaoca koji se nalazi van teritorije EU/EZ.
Uzimajući u obzir da je donet novi set standardnih ugovornih klauzula, sudbina starih je takva da će one važiti zaključno sa 27.09.2022. godine, do kad je potrebno da subjekti svoje odnose regulišu na nov način, tj. pređu na nove standardne ugovorne klauzule.